Christian BAYON
NL/ Christian Bayon begon, toen hij als technicus bij de Franse marine werkte, zichzelf te onderwijzen in het maken van snaarinstrumenten. In 1979 had hij er tien gemaakt, het jaar waarin hij de "Bourse de la Vocation" beroepsbeurs kreeg. In datzelfde jaar werd hij de assistent van Jean Schmitt in Lyon waar,
Tegelijkertijd deed hij onderzoek naar akoestiek met E. Leipp (CNRS) en Voichita Bucur. In 1982 werd hij assistent van Etienne Vatelot. Dit was een zeer gelukkige periode, waarin hij werkte in een werkplaats waar hij de beste muzikanten en de beste instrumenten ter wereld ontmoette.
In 1984 richtte hij zijn eigen atelier op in Morlaix (Bretagne). In 1986 opende hij een tweede atelier in Rennes.
In 1989 besloot hij te verhuizen naar Lissabon (Portugal) om daar te werken aan interessantere instrumenten. In 1993 werd dit laatste doel bereikt en repareerde hij de gemaakte violen.
door Stradivarius, Guarneri, Montagnana, Amati, enz. Hij werkte ook voor muzikanten als Augustin Dumay, Truls Mork, Jian Wang, Maxime Vengerov, Shlomo Mintz, Daniel Muller- Schott en Lynn Harrell.
Sinds 1994 is hij curator van de Stradivari cello "Chevillard-King of Portugal" uit 1725.
In 1997 werd hij lid van de International Society of Violin and Bow Makers.
Hij wordt als resident vioolbouwer uitgenodigd op verschillende festivals: Internationaal Kamermuziekfestival Stavanger (Noorwegen, artistiek directeur Truls Mork), "La Folle Journée" (Nantes, Lisboa, Tokyo), Joaquin Turina Internationaal Kamermuziekfestival (Spanje), Festa a Musica (Portugal).
EN / Christian Bayon, while working as a technician in the French Navy, began teaching himself to make stringed instruments. He had made ten by 1979, the year in which he obtained the “Bourse de la Vocation” vocational grant. In the same year, he became the assistant of Jean Schmitt in Lyon where,
at the same time, he undertook research into acoustics with E. Leipp (CNRS) and Voichita Bucur. In 1982 he became the assistant of Etienne Vatelot. This was a very happy period, working in a workshop where he encountered the best musicians and the finest instruments in the world.
In 1984, he set up his own workshop in Morlaix (Britanny) Then, in 1986, he opened a second workshop in Rennes.
In 1989, he decided to move to Lisbon (Portugal) to work on more interesting instruments. By 1993 the latter objective was fulfilled and he was repairing violins made
by Stradivarius, Guarneri, Montagnana, Amati, etc. He was also working for musicians like Augustin Dumay, Truls Mork, Jian Wang, Maxime Vengerov, Shlomo Mintz, Daniel Muller- Schott and Lynn Harrell.
Since 1994, he is the curator of the 1725 Stradivari cello “Chevillard-King of Portugal”.
In 1997 he became a member of the International Society of Violin and Bow Makers.
He is invited as resident violin-maker in several festivals: International Chamber Music Festival Stavanger, (Norway, artistic director Truls Mork), “La Folle Journée” (Nantes, Lisboa, Tokyo), Joaquin Turina International Chamber Music Festival (Spain), Festa a Musica (Portugal).
Emilio CRABBE
NL/ Emilio Crabbé ontdekte zijn passie voor vioolbouw op 14-jarige leeftijd tijdens een bezoek aan het atelier van Thomas Bertrand in Brussel. Een jaar later ging hij in de leer bij François Bodart, een vioolbouwer in Andenne, waar hij drie jaar werkte. Deze laatste, een gerenommeerde viola da gamba-maker, liet hem kennismaken met de basisprincipes van de vioolbouw. In 2010 vertrekt hij om zijn opleiding in Engeland af te ronden aan de Newark School of Violin Making waar hij in 2013 zijn Diploma met "Distinction" behaalt. Vervolgens ging hij naar de werkplaats van vioolbouwer Stephan von Baehr in Parijs, waar hij 6 jaar werkte. In 2015 nam hij deel aan de collectieve workshop van Oberlin in de Verenigde Staten waar hij samen met Stephan en William Desquiens de cello (het jaarlijkse collectieve instrument van de workshop) verniste. Sinds vorig jaar woont Emilio in het noorden van Taiwan, waar hij samen met zijn partner Chiling Chen zijn eigen instrumenten maakt. Hij blijft regelmatig in contact met zijn collega's over de hele wereld in een proces van uitwisseling en samenwerking.
EN / I discovered my passion for violin making at the age of 14 when visiting Thomas Bertrand's workshop in Brussels. The following year I started a three years apprenticeship with François Bodart, renowned viola da gamba maker.
From 2010 to 2013 I studied at the Newark School of Violin Making and graduated with distinction. That same summer I started working for Stephan von Baehr in Paris where the main focus is making copies of Cremonese instruments.
In 2015, I was lucky to join Stephan to the Oberlin workshop in America where we demonstrated the antiquing of a cello.
In 2016 Stephan and I received a certificate of merit at the Violin Society of America for a violin made in common.
In September 2019 I left Stephan's workshop and started making my own instruments.
I am currently working in Taiwan (Zhongli) with my wife Chiling Chen.
We like to collaborate with friends and colleagues around the world.
Catherine Janssens has several of my instruments on show in her worshop in Brussels.
Savine DELAPORTE
FR / Issue d’une famille de musiciens, Savine fut très vite fascinée par la musique et en particulier par les oeuvres magistrales du répertoire pour violon, alto et violoncelle. Elle étudie l’alto et la musique de chambre aux CNR de Dijon et Lyon puis se destine à la lutherie, curieuse de comprendre le fonctionnement de l’instrument et la production du son.
Soucieuse d’acquérir des bases solides, elle obtient son diplôme de l’Ecole de lutherie de Crémone, puis elle suit un parcours d’apprentissage d’une dizaine d’année dans différents ateliers de lutherie en Europe en travaillant sur des instruments anciens et modernes et crée enfin son propre atelier en 2006. Elle vit actuellement à Saint Nazaire où elle fabrique violons, altos et violoncelles et vient travailler à Paris chaque semaine dans son atelier du 11èmè arrondissement. Elle a un rapport charnel au son, car c’est pour elle la substance première où s’incarne la musique. Elle aime transformer la matière solide qu’est le bois en une matière fluide qu’est le son. A travers les notions telles que le début du son, la définition et le contour, la solidité et la résistance, l’épaisseur, la concentration, et les couleurs, la matité ou la brillance du son, elle s’attache à présenter au musicien, un corps de son à sculpter.
La relation avec les musiciens est pour elle une source profonde
d’inspiration et d’exigence.
EN / Savine grew up in a family of musicians and was very soon fascinated by music and particularly by the great works of the violin, viola and cello repertoire. She studied the viola at the Dijon and Lyon Conservatoires and then settled on violin making, curious to understand how an instrument functions and curious about sound production.
Serious about starting from a solid basis, she followed a course of apprenticeships over 10 years in various European workshops and worked on both old and modern instruments. In 2006 she set up her own workshop, and
a second workshop in Paris in 2014.
Catherine JANSSENS
FR / Catherine Janssens obtient son diplôme à la Newark School of Violin Making en 2004. Elle ouvre son atelier en 2005 à Bruxelles tout en poursuivant sa formation lors de stages et de séminaires (différentes formations en montage, restauration, dessin, acoustique, vernis : Thomas Meeuwissen,West Dean, Jean-Jacques Fasnacht, Iris Carr, François Denis, Wim et Jan Van Weyenberg, François Perego).
En 2009, elle participe à la création de l’Atelier Flagey, un espace commun de travail et d’échange entre luthiers et archetiers. Elle est membre fondateur et présidente de l’association EKHO, dédiée à la promotion de la lutherie contemporaine, créée en 2014.
Avec sa formation de violoniste, Catherine Janssens s’intéresse particulièrement à la production du son, tant des instruments baroques que modernes et consacre une partie de son étude à la découverte des principes acoustiques à la base des instruments du quatuor. La « Plateforme pour l’Education et le Talent » (Fondation Roi Baudouin) lui octroie une bourse en 2015. Membre de l’ALADFI (association française de luthiers et archetiers), elle s’emploie par ailleurs à favoriser une collaboration accrue entre luthiers belges ainsi qu’à valoriser les relations entre luthiers et musiciens. C’est à ce titre qu’elle est régulièrement invitée à s’exprimer sur différents aspects de la lutherie lors de conférences, de discussions, de présentations et de concerts. (Sainte Cécile ALADFI 2012, Stavelot 2017, Poznan 2018…)
En 2019, elle développe l’Atelier Catherine Janssens, « à la maison », où elle collabore étroitement avec les archetiers Robert Pierce, Daoudi Hassoun, Eric Fournier et le luthier Emilio Crabbé, dont elle présente également les archets et les instruments.
NL / Catherine Janssens volgde haar opleiding vioolbouw aan de Newark School of Violin Making in het Verenigd Koninkrijk.Terwijl ze zich verder vervolmaakte via workshops en seminaries, opende ze in 2005 haar eerste eigen atelier te Brussel (diverse opleidingen in montage, restauratie, tekenen, akoestiek, vernis: Thomas Meeuwissen, West Dean, Jean-Jacques Fasnacht, Iris Carr, François Denis, Wim en Jan Van Weyenberg, François Perego).
Enkele jaren later, in 2009, stond ze aan de wieg van Atelier Flagey, een collectieve werkplaats voor kennisdeling tussen vioolbouwers en strijkstokkenmakers. Catherine is ook stichtend lid en voorzitster van de vereniging EKHO, die in 2014 werd opgericht ter promotie van de hedendaagse vioolbouw.
Omwille van haar opleiding als violiste heeft Catherine Janssens een bijzondere aandacht voor de productie van klank, zowel bij barokke als bij moderne instrumenten. Zo wijdt ze ook deel van haar klankonderzoek aan akoestische principes bij de strijkkwartetinstrumenten.
In 2015 ontvangt ze een prijs van het ” Plateforme pour l’Education et le Talent ” (Koning Boudewijn Stichting). Verder is Catherine lid van ALADFI de Franse Vereniging van Viool- en Strijkstokkenmakers, en zet ze zich in voor een nauwere samenwerking tussen de Belgische luthiers, alsook de relaties tussen instrumentenbouwers en muzikanten. In die hoedanigheid wordt ze regelmatig uitgenodigd om te spreken over verschillende aspecten van vioolbouw tijdens conferenties, discussies, presentaties en concerten. (Sainte Cécile ALADFI 2012, Stavelot 2017, Poznan 2018…)
In 2019 ontwikkelt ze het Atelier Catherine Janssens, “at home”, waar ze nauw samenwerkte met strijkstokkenmakers Robert Pierce, Daoudi Hassoun, Eric Fournier en vioolbouwer Emilio Crabbé, wiens strijkstokken en instrumenten ze ook presenteerd.
Jan STRICK
FR / Luthier (°1961 - Hasselt, Belgique), Expert du Parquet de Bruxelles, et membre de la Chambre belge des experts en œuvres d'art.
En 1977, la passion et le talent de Jan Strick pour la lutherie sont reconnus par l'archetier et restaurateur de violons liégeois Jacques Bernard. Sur les conseils de Bernard, Jan a étudié à Mirecourt et à Angers, dans la plus pure des traditions de la lutherie française. Il a étudié dans les ateliers de Michel Cune, Jean Bauer, J. F. Cognier et Roland Terrier, où il a acquis une connaissance approfondie des instruments à cordes européens des XVIIe, XVIIIe et XIXe siècles ; il est particulièrement réputé pour son expertise des instruments de l'ancienne école flamande. Après la retraite de Bernard, Jan et son collègue, l'archetier Pierre Guillaume, lui ont succédé à la Maison Bernard, qui a été transférée à Bruxelles en 1986. Jan est en contact avec de nombreux musiciens et luthiers en Europe, en Asie et en Amérique, et entretient une relation étroite avec le très estimé Concours Reine Elisabeth à Bruxelles, grâce auquel les candidats peuvent bénéficier des services de Jan pendant la durée du concours. Cela a créé des amitiés internationales qui se sont développées au fil des années.
NL / Luthier (°1961 - Hasselt, België), Expert van het Brusselse parket, en lid van de Belgische Kamer van Deskundigen in Kunstwerken.
In 1977 werd de passie en het talent van Jan Strick voor lutherie erkend door de Luikse strijkstokbouwer en vioolrestaurateur Jacques Bernard. Op advies van Bernard studeerde Jan in Mirecourt en Angers, in de zuiverste tradities van de Franse lutherie. Hij studeerde in de ateliers van Michel Cune, Jean Bauer, J.F. Cognier en Roland Terrier, en verwierf een uitgebreide kennis over de Europese snaarinstrumenten van de 17de, 18de en 19de eeuw; hij staat vooral bekend om de expertise van de instrumenten van de oude Vlaamse school. Nadat Bernard met pensioen ging, volgde Jan en zijn collega, strijkstokbouwer Pierre Guillaume, hem op in Maison Bernard, dat in 1986 naar Brussel verhuisde. Jan staat in contact met tal van muzikanten en vioolbouwers in Europa, Azië en Amerika en onderhoudt een nauwe band met de gewaardeerde Koningin Elisabethwedstrijd in Brussel, waarbij de deelnemers voor de duur van de wedstrijd gebruik kunnen maken van de diensten van Jan. Dit heeft geleid tot talloze internationale vriendschappen die zich in de loop der jaren hebben ontwikkeld.
